Maziye çekilmiş anılar gitgide yükseliyor, çoşkun dalgalarının kendisine her vuruşunda içini dağlıyordu. Geri çekilmek ve dalgaların altında boğulmamak için çırpınsa da onu duyan kimse yoktu. Sadece anıları ve o. Karanlık dünyalarında bir çift aşık misali gezinip duruyorlardı. O dünyayı tekrar o kutunun içine sokmak için her şeyi yapabileceğini düşündü Aph. Bu onun zaman kavramını yitirmeden önce ki tek mantıklı düşüncesi olmalıydı...
Aph-
"Bazı geceler camınıza vuran o fındık hırsızı gözyaşlarını izlersiniz ya. Elinizde bir kupa. İçinde ki kahvenin yoğun aroması burnunuzda tüterken. Sallanan sandalyenin gıcırtıları birleşmiştir camınıza tıklayan o kader yolcularının patavatsız ahenkleriyle. Üstünüze aldığınız battaniyeye ağlamaktan kızarmış gözlerinizi siler, elinizde ki buruşmuş mendili tekrar açarak burnunuz da ne var ne yok oraya dökersiniz. Son bir hıçkırık yükselir boğazınızdan. Gözler cevap vermez. Gözyaşları bitmiştir tükenmiştir çünkü. Bu hıçkırık, dökülen gözyaşlarınıza belki de zilyonuncu kez elveda deyişinizdir."Küçük evrenin küçük insanları.
Babasının sesi kulaklarında yankılanıyordu. Bir umut arkasını döndü. Belki hala oradaydı ve arkasını dönünce onu görecekti. Koşup boynuna atlayacaktı. Kalbinin gümbürdediğini duydu. Bu kadar heyecanlanmaya alışkın değildi. Kızaran yanaklar ve sevinçle parlayan gözler. En son ne zaman böyle hissettiğini bile hatırlamıyordu. Arkasını yavaşça ve tereddütlü adımlarla dönerken yüzünde ki heyecanı silmeye çalışıyordu. Aslında beyninin bir tarafı biliyordu. O, orada değildi. Yine de her seferinde arkasını dönüyordu.
Gözleri yerde öyle durdu sadece. Dinledi... Karşısında gerçekten birisi var mıydı? Bilmiyordu. Her rüyanın sonunun neden aynı bittiğini de bilmiyordu. Omzunda ki sıcaklıkla hafiften irkildi fakat hemen toparlanıp arkasını döndü. Bunu beklemiyordu. Belki de milyonlarca kez aynı rüyayı görmüştü. Fakat annesinin yüzünü ilk kez görüyordu. Şaşkınlık o kadar hatsafadaydı ki. Ağzından çıkan ve fırından yeni çıkmış, mis gibi özle kokan bu sözün ne olduğunu anlamaya çalışana kadar canı çıkmıştı.
"Anne?"
Karşısında ki yabancı şefkat dolu bir gülümseme ile karşılık verdiğinde Aph afallamıştı. Bu kadın annesi olamazdı. Çünkü o ne zaman annesinin şefkatli bir gülümseme takındığını görse masanın altından bir ayak onunkisini eziyordu. Bildiği en 'şefkatli' anı bu olsa gerekti. Fakat bu kadın farklıydı. O kadar içtendi ki. Boğuk sesinin yankısını duyduğunda gülümsemesine engel olamamıştı.
"Kızım..."
Yıllardır duyduğu en anlamlı kelimeydi bu belkide. Özlemle biriken gözyaşları ve yılların aşınmış o hatıraları gözlerinde yaşların birikmesine neden oluyordu. Annesinin onu saran kolları arasında gerçekten sakindi. Yaban mersini ve lavanta kokuyordu.
Biraz geri çekilerek birbirlerine baktılar. Ela-mavi gözleri annesinkilerle buluştuğunda ona daha önce hiç bakmadığını düşündü. Lavantanın ve grinin yoğun tonları birbirleri arasında kaybolurken, ağır havalarına tezat oluşturuyor, mum ışığının cama yansıması misali parıldıyorlardı. Annesi biraz geri çekilerek elinde ki deri kaplı defteri ona gösterdiğinde bile gözlerini hala onunkilerden alamamıştı.
"Bütün hikayeyi öğrenmen gerekiyor kızım. Neyin ne olduğunu öğrenmen gerek. Buna mecburuz."
Gözleri yavaşça matlaşıp kederin yoğun aromasıyla kaybolduğunda, kendi yüzünde ki gülümsemeninde çoktan kaybolduğunu farketmişti. Anlamayan gözlerle ona bakarken bir an için duraksadı. Fakat düşüncelerinden önce davranıp dışarı çıkan ses dikkatini tekrar dağıttı.
"Mecburuz? Anne neler oluyor?"
Annesine davrandığı eski tersleyici tavır geri dönüyordu. Birazdan gözlerini çevirecek, somurtacak ve annesi rüyadan kaybolduğunda kendisini boş odasında, artık duran sandalye ve yağmurun olmayan seslerini dinlemeye çalışırken bulacaktı kendini. Ne acınası!
Kafasında ki düşünceleri dağıtan karşısında ki yabancı oldu.
"Beni hiçbir zaman dinlemezdin zaten. Ama buna kulak as. Bak kızım. Bu defteri al ve oku. Sana yardımı dokunacak."
Gitgide uzaklaşıyor ve sesini yükselterek konuşuyordu."Mutlaka oku Aphié! Oku ve sonra beni bul!" Son sözlerinin tınısı kulaklarına aslılı kalmıştı. Birkaç saniye öylece boşlukta bekledi. Ne demeye çalışıyordu? Bilmiyordu fakat garip bir şeydi. Bu kesin olan tek yargıydı.
---
Gözleri tekrar odaklandı ve elinde ki kahveyi hissetti. Yağmur dinmemişti. Kafasını çevirdiğinde koltuğun üstünde ki deri kaplı defteri gördü. Ani bir hareketle yerinden kalktı ve paniklemiş gözlerle etrafına baktı. Ne hayal görmüştü, ne de delirmişti. Biliyordu ki gerçekti fakat beyninin mantıklı olmaya çalışan kısmı buna izin vermiyordu.
Gözlerini kapatıp derin nefesler almaya başladığında annesinin yaban mersini ve lavanta karışımı kokusu burnunda, lila-gri gözleri ise yine karşısındaydı. Gözlerini açtığında bir buğu tabakasından bakıyordu etrafa. Aphié ağladığını biliyordu artık. KAyıtsız bir yüz ifadesiyle arkasını döndü ve tekrar sandalyeye oturdu. Birkaç dakika sonra yağmurdan ıslanmış küçük bir kedinin camının altına sığındığını farketti. Camı açarak ıslak toprağın tazeleyici kokusunu akciğerlerine hapsetti. Ona huzur veriyordu bu. Orman, tabiat ormanı, hayvanlar, bitkiler, toprak... Küçük kedi miyavlayarak içeri girdi ve kucağına oturarak kendini temizlemeye başladı. Aph camı kapatarak elini kedinin ıslak alnına götürdü. Mırıldanmalarının sesi odada çınlarken kedi ona her şeyi biliyormuş gibi bakmakla yetinmişti. Çünkü biliyordu...
1- Anahtar Kelimeniz
A) Düşünürüm
B) Hissederim
C) İsterim
D) Yaparım
2- Zayıf Yanınız
A) Saygısızlık
B) Duygusuzluk
C) Kaprislilik
D) İnatçılık
3- Güçlü Yanınız
A) Sorumluluk Sahibi
B) Özgüven
C) Zeka
D) Duygu Derinliği
4- Tipik özelliğiniz
A) Atılgan
B) Gizemli, sezgili
C)Maddiyata önem veren
D) Neşe veren
5- Eksik yanınız
A) Sabır
B) Derinlik, bağlılık
C) Atiklik/ Becerikli olmak
D) Tutarlılık
Karakter Özelliğiniz: Değişken bir ruh hali vardır. Bazen çatlağın teki, bazen çapkın, bazen ise aşırı derece de ciddi. Fakat her ruh halinde değişmeyen temel özellikleri ince zekası, asil ve kibar davranışları, olgunluk ile karşısındakini özenle dinleme...
Fiziksel Özelliğiniz: Kızıl-sarı, uzun ve dümdüz saçları var. Uçlarına doğru kıvırcıklaşan muhteşem bir kaşmir şal gibi düşünebilirsiniz. Uzun boy, ince ve şekilli bir vücut ile yüzünün dünyanın en iyi heykeltraşının elinden çıkmış gibi olması onu karşı konulamaz bir cazibeyle sarmalıyor. Uzun kirpikler, çıkık elmacık kemikleri, kuğu misali bir boyun, düğme gibi dolgun ve kirazımsı dudaklar, mavi-ela gözler... Pürüzsüz ve parlak beyaz teninin üstüne oyulmuş.
Karakterinizin Burcu: Kova
Aile geçmişi: Bilinmiyor.
