Ad- Soyad: Fiona Rosalié Bathory
Örnek Rp:
" Görmeyeli neler yaptın Fiona? "
İşte bu biraz garipti.Uzun süre düşünmüştü halbuki. Ama soruma cevap bile vermemişti. Dedikodu havasının değiştiğini hissetmem uzun sürmedi. Derin düşüncelere dalmıştı Crys. Ona bakmayı bıraktım ve gözlerimi kapadım. Zihnimi tamamen boşaltım bana sorduğu soruya odaklandım. Son zamanlarda neler yapmıştım?
İçinde bulunduğum zamanı ve yaşadıklarımı hatırlamak canımı yakıyordu. Olaylar zamana göre tek tek gözümün önüne geliyor ve küçük kıvılcımlara dönüşüyordu. Kendimi, yaşadıklarımı bir başkasının gözünden izliyordum şimdi. Başrolünde olduğun bir filmi izler gibi.. Dudaklarım Jake'in dudaklarına yaklaşıyordu. Sonra görüntü aniden değişiverdi. Arka planda yeşil bir park değil, altınlarla bezenmiş bir şato vardı. Ben odamda saçlarımı tarıyordum. Kapının melodik tıklanışı yüzümde bir tebessüm yarattı. Bu melodiyi her duyuşumda kalbim daha hızlı atmaya başlardı. 3 sert ve hızlı, 2 yumuşak ve daha yavaş tıklatış. Ardından kapı hafifçe aralanırdı her seferinde. Ve şovalyemi, lordumu, kontumu selamlardım. Her defasında aynı sözler dökülürdü biçimli dudaklarından. "Günaydın leydim." Ve bende nişanlımın ellerimi öpmesine müsade ederdim. Şimdi gözümün önünde tutkulu bir aşk sahnesi belirmişti. Dudaklarım Justin'in dudaklarına değdiğinde kalbim duruvermişti. Nefes almayı unutmuştum. Masmavi bir okyanusu andıran gözlerinin derinliklerinde kaybolmuştum. Kollarıyla belimi sımsıkı kavramıştı. Dünyadaki önemli her şey artık önemsizleşmişti benim için. Hayatın anlamı onun dudaklarında saklıydı.
Birbirimizle tarifi imkansız bir uyum içindeydik. Sahne yeniden değişirken bir acı daha hissettim. Tam kalbimdeydi bu acı. Sevdiğimden koparılışımı izlerken, yere kapanmış "Hayır baba! Bizi burada öldürsünler. Ama beni ondan ayırma." diye bağırışımı izlerken kalbimde yeni yeni kapanmaya başlayan yaranın acısıydı. Kanıyordu yeniden. Kanım içime akıyor, kıvılcımlara barut oluyordu. Yanıyordum.
Nasıl yaparlardı bunu! Gerçek aşkın gücüne nasıl karşı koyarlardı. Babam alıyordu onun ellerinden beni. Mecburdu biliyorum, oda istemiyordu. Onun acısınıda okuyabiliyordum gözlerinden. Hayatı burada, Macaristan'da geçmişti, bütün soyumuzun kökleri burdaydı. Eski davalat neden açılmıştı yeniden? Neden bırakmıyorlardı peşimizi. Neden gözlerini dikmişlerdi servetimize. Kimin umurunda servet, gerçek aşkı bırakıp gitmem isteniyor benden! Kalbimi bırakıp gitmemi istiyorlar. Kulaklarımın kalp atışlarımı duyamaması öyle acı ki.. Kilometrelerce uzakta atıyor kalbim şimdi, bir yarım çok çok uzaklarda kaldı. Bedenim burada, Manhattan'da evet. Ama ruhum, kalbim, aklım öyle uzaklarda ki.. Asil ve büyülü bir diyar gibi. Kalbimin yeniden attığını duymayı öyle çok istiyorum ki.
Ardından yine az önce sahne kadar korkunç bir sahne belirdi önümde. Justin değildi o gün parkta karşımda duran. Aynı gözlere sahip bir başkasıydı. Kabuğu benziyordu belki ona ama ruhu bambaşkaydı. Justin kadar ince ruhlu olamazsı o asla. Kalbimdeki yaraya merham olamazdı. Ve dudaklarımızın arasında 1 mikrometre kaldığı sırada en sevdiğim sahne geldi. Telefonum titremeye başladı ve karşımda gördüğüm kendi yüzüm şaşkınlık ifadesiyle bezendi. Ayağa kalkıp gidişini
zevkle izledim. Ardından sahne yine değişti ve Laela'nın parysine büründü arka plan. İnleme seslerini iPod'umu kapar gibi kapadım zihnimde. Ablamın yapmak üzere olduğum hatayı anlattığı sahneye. "Justin'e benzettiğin herkesi öpemezsin!"diye çıkıştığı o an yeniden kanamaya başladı yaram. Onu düşünmemek için çok çaba harcıyordum. Zihnimi meşgul tuttuğum sürece yarayı unutabiliyordum. Ama adını duyduğum anda bütün kalkanlarım iniyor, acım yüzeye çıkıyordu. Kalbimi söksem daha az acıyacakmış gibi.. Ama sökemezdim ki. Kessem kendimi orada kalp bulamazdım. Kalbim bende değildi, aşığımdaydı. Ona iyi baktığını biliyorum, her zaman gözü gibi baktı kalbime. Kırılmasına asla izin vermedi hep sağlam tuttu beni. Göz yaşlarımı sildi, omuz verdi kara günlerimde. Meleğim, Tanrım, her şeyimdi. Nasıl başkasına benzetebilmiştim onu! Aynı gözler olabilirdi, ama bambaşkaydı altındaki duygu. Bakışlar bambaşkaydı. İçimi acıtıyordu hatırası, bakışlarının parıltısı. Gözlerimde damlaların belireceğini hissettiğimde filmi kapattım. Zihnim yeniden bomboştu. Justin'i ve gözyaşlarımı içimde hapsettim yeniden. Ellerimde dudaklarının izi hep olacaktı, dudaklarımda da.. Ve kalbimde açtığı yara kanayacaktı daima. Gözlerimi yavaş yavaş aralarken, Manhattan'ın skandallarla, entrikalarla ve çıkar oyunlarıyla dolu acımasız yaşamına adım attığımda ayakta durmamı sağlayan o dizeler kulaklarımda çınlıyordu. Ülkemden ayrılırken aşığımın dudaklarından dökülen o sözler acının yanında mutluluk veriyordu bana.. Öyle muhteşem bir seçimdi ki. En sevdiğim şiirdi. William Shakespeare'nin 115.ci sonesi..
"Sana önceden yazdığım dizeler yalan söylüyordu;
Seni bundan daha çok sevemem diyenler hani;
Ama o zamanlar aklım bir türlü almıyordu,
İçimdeki alevin daha da parlak yanabileceğini.
Oysa zaman, kralların fermanını bile değiştirir,
Yeminler arasına girer, milyonlarca oyunuyla,
Kutsal güzelliği karartır, sivri niyetleri köreltir;
Nice dik başları değişimin çarkına uydurur sonunda;
Heyhat! Ben de zaman denen zorbanın korkusuyla,
'En çok şimdi seviyorum seni,' diyemez miyim;
Aşkımdan kuşku duymadığım, en emin olduğumda,
Geleceği unutup, o güne taç giydiremez miyim.
Aşk bir bebek olduğuna göre,
hayır, bunu diyemem,
Büyümesini sürdüren şeyi,
büyümüş gibi göremem."
Öyle doğru sözlerdi ki bunlar. Her gün yaramla birlikte büyüyordu aşkım. Zaman ilacım değil özlemim oluyordu sevdiğime karşı..
Gözlerimi tamamen açtığımda Crys'in cevap beklediğini gördüm. Kendimi geçmişin sularına kaptırmışken bakışları bir cankurtaranın kolları gibi kurtarmıştı beni anılarımın oluşturduğu dalgalardan. "Yaşadığıma inandırmaya çalıştım kendimi." dedim. Dudaklarımdan çıkan kelimelere hükmedemiyordum. Öylece akıveriyordu kalbimden dudaklarıma.. "Beynimidoldurmaya çalıştım. Manhattan'ında 'gerçek' olduğunu burdada hayat olduğuna inandırmaya çalıştım kendimi. Saçmalık! Kimi kandırıyorum ki.. Bir oyundan başka bir şey değil burda hayat. Sadece yalan ve zevklerden oluşan bir oyun. Bir kumar masası yanlızca." Omuzlarım çöktü ve derin bir nefes aldım. Zihnimi yeniden boşalttım ama bilincim açıktı. Sakinleşmeliydim, acımı dışa vurmayacağıma söz vermiştim kendi kendime. Benim acım benim acımdı, ne kadar paylaşımcı da olsam bencil değildim. Acımı, helede böyle bir acıyı, kimseyle paylaşacak kadar bencil değildim. Bencil olamazdım da. Her zaman kendimden çok başkasını düşünen biri oldum. Ve şimdi dostumu acılarımla boğmak istemiyordum. Hayatım öyle dipsiz bir kuyuydu ki.. Kimi çekebilirdim yanımda? Kimi boğabilirdim? Anca düşüncesiz, bencil biri yapabilirdi bunu. Ben kendi acımı kendime saklamayı bilirdim, yinede dudaklarımdan kaçmıştı bir kısmı hislerimin. Aklımdakilerin hepsini anlatsam neler olurdu kim bilir. Ne kadar üzülürdü benim için. Hayır, istemezdim bunu. Ne kadar kötü durumdada olsam kendimi acındırmak istemezdim. Güçlü görünmem gerekiyor her zaman, bunu çok iyi öğrendim. Başım dik yürümeliyim her zaman. Kendimden emin ve sağlam duruşlu olmalıyım. Bir asil olmanın başlıca kurallarından biridir bu, ve ben olmanın.
1- Anahtar Kelimeniz
A) Düşünürüm
B) Hissederim
C) İsterim
D) Yaparım
2- Zayıf Yanınız
A) Saygısızlık
B) Duygusuzluk
C) Kaprislilik
D) İnatçılık
Aslında karakterimde hiçbiri yok.. Güvensizlik desem?
3- Güçlü Yanınız
A) Sorumluluk Sahibi
B) Özgüven
C) Zeka
D) Duygu Derinliği
4- Tipik özelliğiniz
A) Atılgan
B) Gizemli, sezgili
C) Maddiyata önem veren
D) Neşe veren
5- Eksik yanınız
A) Sabır
B) Derinlik, bağlılık
C) Atiklik/ Becerikli olmak
D) Tutarlılık
Karakter Özelliğiniz: Melek gibi biri. Etrafına neşe saçar ve güler yüzlüdür. Oldukça yetenekli ve zekidir. Olaylara birçok farklı yönden yaklaşır ve sonunda mutlaka çözümler. Hırslıdır ama inatçı değildir. Her zaman başkalarını da düşünür. Bencilliğin anlamını bile bilmez. Yardımsever ve dürüsttür. Yalandan nefret eder. Şarkı söylemeye ve bir şeyler yazmaya bayılır. Şiirler, şarkılar, hikayeler yazar. Müzikle beslenir, morali bozulduğunda hep şarkı söyler ve dinler. Büyüklerine karşı çok saygılıdır. Duygusaldır. Her zaman mütevazidir. Herkese kolay güvenmez ama güvenini kazanan dostlarına çok bağlıdır. Sorumluluk sahibidir, kendine verilen bir görevi en mükemmel şekilde yapmak ister ve çoğu zamanda yapar.
Fiziksel Özelliğiniz: Burayı ünlümü seçmeden nasıl dolduracağımı bilmiyorum.
Karakterinizin Burcu: Başak
Aile geçmişi: 16. yüzyıldan eskiye dayanan bir ailedir..
Ailemizin yüz karası Kanlı Kontes (Elizabeth Bathory) kızlara işkence etmeyi hobi haline getirmesinden kısa zaman önce 3 çocuğunu kovmuştu. Büyük büyük büyük babam o öldüğünde mirasının büyük bir kısmını alabilmiş. %60'ı kadarını. Kalanı diğer soylularca paylaşılmış. Bu hazine çok eski eserler, sandıklar dolusu altın ve benzeri değerli taşlarla yapılmış takı ve eşyalardan oluşuyordu. Büyük büyük büyük babam o sıralar yeni keşfedilmiş olan 'Amerika' kıtasına kaçmak zorunda kaldı ve orada mutsuz bir evlilik yaptı. Karısı kendinden önce öldü ve miras sadece 3 çocuğa kaldı. Ve onun çocukları parayı çok iyi kullandılar. Servetin büyük bir kısmı malikanemizde durmaktadır. (eski kilimler, antika eşyalar ve takılar) Babam yatırımcı. Adı Demetri. Annem bir striptizciydi ve beni doğurduktan sonra başka bir adamla kaçtı. Annemin adı Juliet. Ailemiz için berbat bir durumdu. Babam çapkın bir adamdır. Tekrar evlenmedi ama hayatında hep bir kadın vardı. O harika bir babadır ve benim için hiçbir şeyden çekinmez.
